Aanvankelijk opereerde Ruedo Ibérico vanuit een bescheiden kantoortje in de Parijse buurt Le Marais maar in 1979 werd in het Quartier Latin een boekhandel geopend die in  korte tijd het mekka werd voor leesgrage Spaanse studenten, toeristen en vluchtelingen. De boeken van Ruedo Ibérico werden ook in andere plaatsen in Frankrijk verkocht, met name in Perpignan en Bayonne waar ze werden aangeschaft door vele Spanjaarden die vervolgens het risico liepen om bij de Spaanse grens te worden aangehouden waarbij hun boeken verbeurd werden verklaard. Ook werden ze in bepaalde Spaanse boekhandels tegen hoge prijzen van onder de toonbank verkocht. De toelevering van deze exemplaren was in handen van onverschrokken distributeurs, waarvan met name Sigfried Blume en Rufino Torres moeten worden genoemd. Zij ontvingen kleine pakjes zonder afzender in steeds weer verschillend pakpapier en met steeds weer andere etiketten die op afgesproken momenten werden verstuurd naar adressen die José Martínez zorgvuldig geheim hield. De boeken die op deze en andere manieren de politieke blokkade wisten te doorbreken en vervolgens in Spanje circuleerden, waren niet talrijk en werden ook niet in grote oplagen gedrukt maar ze gingen wel gretig van hand tot hand en lokten vele commentaren uit die uiteindelijk ook de publieke opinie beïnvloedden.

Een van de projecten van Ruedo Ibérico was het instellen van de Premio Ruedo Ibérico en omdat de jaarlijkse herdenking van de sterfdag van de Spaanse dichter Antonio Machado altijd uitliep op een demonstratie van anti-Franquistische gezindheid, werd deze gelegenheid aangegrepen om op 22 februari 1962 de instelling van de prijs publiek te maken en het juryrapport voor te lezen. Grado elemental van Ángel González won de poëzieprijs en Año tras año van Armando López Salinas die voor de beste roman. De prijs werd tot 1972 niet meer uitgereikt. Bij de tweede literatuurprijsvraag werd een oproep gedaan om, in plaats van literaire teksten, boeken in te sturen over de Spaanse politieke geschiedenis tijdens het Franco-regime. Omdat er slechts één manuscript werd voorgedragen dat bovendien onvolledig was, werd besloten de prijsvraag niet meer uit te schrijven.

In 1971 opende Ruedo Ibérico voor de eerste maal een stand op de Frankfurter Buchmesse. Te midden van de andere Spaanse uitgeverijen nam de uitgeverij daar een plek in waardoor niet alleen haar uitgavenfonds voor de buitenwereld zichtbaar werd maar ging er  tegelijkertijd een sterke anti-Franquistische uitstraling van uit die internationaal veel weerklank kreeg.