Op 14 mei 1977 haalt Ramón Viladás, José Martínez van het Barcelonese Prat-vliegveld  op. Hij arriveert met een paspoort en een nieuwe uitgeverij: de Sociedad Ibérica de Ediciones y Publicaciones (IEPSA). Vanaf dat moment is José Martínez geen balling meer en is hij zijn belangrijkste vijand kwijt: het Francobewind. De dialectische relatie tussen het Spanje binnen de nationale grenzen en dat daar buiten, die zo lang de basis vormde voor de fondslijst van Ruedo Ibérico, maakte plaats voor een kritische visie op de manier waarop in Spanje de overgang naar de democratie plaatsvond. Echter; de marktwerking – met een duidelijke terugloop in de verkoop van politiek-geörienteerde werken – de economische situatie van de onderneming en de de koers die de democratisering aannam, maakte dat het oorspronkelijke anti-franquistische uitgeefproject niet kon overleven, hooguit als een kleine dissidente beweging in de marge. Toen Ruedo Ibérico en haar dochteronderneming IEPSA op 20 april 1978 in Galerie Maegth in Barcelona werden gepresenteerd, in aanwezigheid van een van de grote beschermheren van de uitgeverij, de voorzitter van de Catalaanse Generalitat, Josep Tarradellas, stond de onderneming dan ook op het punt van verdwijnen. De Cuadernos de Ruedo Ibérico zouden nog maar een jaar blijven voortbestaan en er werden nog slechts vier boeken uitgegeven.

Op 22 oktober 1982 schrijft Marianne Brüll vanuit Parijs een brief waarin zij meldt dat het steeds moeilijker wordt de schuldeisers van het lijf te houden. De ironie wil dat zes dagen later de eerste PSOE-regering sinds het herstel van de democratie aantreedt, en met die regering, enkele van de medewerkers van het eerste uur van Ruedo Ibérico. Paradoxaal genoeg lukte onder normale democratische omstandigheden wel wat de censuur niet voor elkaar kreeg: een einde maken aan Ruedo Ibérico. Hoewel gericht op Spanje, is het de tragedie van Ruedo Ibérico dat zij altijd een uitgeverij van de ballingschap is gebleven.

Op zijn zestigste moest José Martínez een nieuw leven beginnen. Fernando Chueca Goitia bezorgde hem een baan aan het Instituto de España maar op 11 maart 1986 kwam Martínez door een ongeluk om het leven. Zijn omvangrijke persoonlijke archief en dat van Ruedo Ibérico bevinden zich in het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis te Amsterdam dat verschillende belangrijke verzamelingen beheert die betrekking hebben op de sociale geschiedenis. Van het archief is een inventarisatie gemaakt en het is voor onderzoekers voor raadpleging toegankelijk. Zie daarvoor de website van het instituut: www.iisg.nl/archives/html/r/10760597.html.