Ruedo Ibérico nam de kritiek van de moderne wereld over in haar anti-censuur campagne om de geschiedenis van Spanje te herschrijven en tegen-informatie te bieden over de Spaanse samenleving. In een vrije tribune kwamen verschillende rationele en politieke opvattingen samen die door links van de jaren zestig en zeventig werden verspreid. Op deze lijn zaten de Biblioteca de Cultura Socialista, geïnstigeerd door Jorge Semprún; de collectie El viejo topo geleid door Carlos Semprún Maura, maar ook teksten die direct waren verbonden met de internationale actualiteit zoals de dagboeken van Che Guevara en – aan de andere kant - het Diario de la Revolución Cubana van de Cubaanse schrijver Carlos Franqui. De veelsoortige – soms openlijk botsende – gezichtspunten boden een heilzaam contrast tegenover de starre oficiële rechtlijnigheid eigen aan een dictatoriaal bewind dat niet in staat was samen te leven met een kritische politieke geest.